บทที่ 446

รถม้าสั่นสะเทือนเบาๆ ไปตามเส้นทางแคบๆ ในป่า ล้อบดขยี้ใบไม้ที่ถูกจุมพิตด้วยเกล็ดน้ำค้าง แสงอรุณรอดผ่านพุ่มไม้ลงมาเป็นลำแสงสีทองบางๆ

เซอร์เอลิยาสนั่งนิ่ง—ตัวแข็งทื่อ ไม่ไหวติง เฝ้ามองโลกภายนอกผ่านหน้าต่างบานเล็ก

เขาแทบไม่เอ่ยคำใดเลยนับตั้งแต่พวกเขาออกจากที่โล่งนั้น

ส่วนเคเลบ ซึ่งเหยียดยาวอยู่บนม้านั่ง...